ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Λάμψη:	Ρητινώδης, στεατώδης και σε κρυστάλλους αδαμαντώδης.
Χρώμα:	Θειοκίτρινο, αχυροκίτρινο, μελοκίτρινο. Εξαιτίας προσμείξεων κιτρινοπράσινο,κιτρινέρυθρο, κιτρινότεφρο.
Γραμμή σκόνης:	Λευκή έως κίτρινη.
Σκληρότητα:	1,5 - 2
Ειδικό βάρος:	2,1
Σχισμός:	Ατελής κατά (001), (110) και (111).
Διαφάνεια:	Διαφανές έως ημιδιαφανές.
Τηκτικότητα:	1
Παρατηρήσεις:	Κρύσταλλοι αμφιπυραμιδικοί. Διδυμία σπάνια κατά (101), (011), (110) και (111). Συχνά βρίσκεται σε ακανόνιστες μάζες, σε συσσωματώματα συμπαγή, νεφροειδή, σταλακτιτοειδή, ψαθυρά (άνθη θείου) και σε επιφλοιώσεις. Εμφανίζεται συχνά κοντά σε κρατήρες ενεργών ή εσβεσμένων ηφαιστείων προερχόμενο από τα αέρια που διαφεύγουν στις ηφαιστειακές αναθυμιάσεις (φουμαρόλες). Βρίσκεται σε Τριτογενή ιζηματογενή πετρώματα συχνότατα μαζί με γύψο, ανυδρίτη και ασβεστόλιθο. Συχνά σε αργιλικά πετρώματα και βιτουμενούχες αποθέσεις. Η βασική χρήση του θείου αφορά τη χημική βιομηχανία για την παρασκευή θειϊκού οξέος, διοξειδίου του θείου και άλλων ενώσεών του. Χρησιμοποιείται επίσης στην ιατρική για την παρασκευή sulfa-φαρμάκων και δερματικών αλοιφών.
Όνομα:	Η ονομασία θείον = θεϊκό, που ανήκει στο θεό, που προέρχεται από το θεό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν ιερό για τους θεούς και το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα προς εξαγνισμό, καθαγίαση, κάθαρση, απολύμανση.