7. ΥΔΡΟΛΟΓΙΑ - ΥΔΡΟΓΡΑΦΙΑ

7.2. Υπόγειο νερό

Ένα μέρος του νερού των βροχοπτώσεων κατεισδύει προς τα βαθύτερα διαμέσου των κενών των πόρων και των σχισμών – διακλάσεων των πετρωμάτων, εξαιτίας της δύναμης της βαρύτητας. Η πορεία του προς τα βαθύτερα σταματά όταν βρει τα υδροφόρα στρώματα. Δηλαδή τα στρώματα εκείνα τα οποία τα κενά των πόρων τους  είναι πλήρως κορεσμένα από το υπόγειο νερό. Ως υδροφόρος ορίζοντας ορίζεται η ανώτερη επιφάνεια που προσδιορίζει το όριο μεταξύ κορεσμένων και ακόρεστων στρωμάτων (Σχήμα 7.2.).

Ο υδροφόρος ορίζοντας δεν είναι απαραίτητο να ακολουθεί την επιφανειακή μορφολογία. Η γενικότερη όμως μελέτη της στάθμης γεωτρήσεων έδειξε ότι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι υψηλότερα κάτω από υψηλές περιοχές της επιφάνειας (π.χ. λόφοι) και κλίνει προς τις κοιλάδες όπου εμφανίζεται πολύ κοντά στην επιφάνεια λιμνών, ελών και κοιτών ποταμών.

Η παραπάνω διαμόρφωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα οφείλεται στην αργή απορροή του υπόγειου νερού διαμέσου των πόρων προς τα κατάντη εξαιτίας της δύναμης της βαρύτητας.

Η επαφή ενός αδιαπέρατου πετρώματος με ένα υπερκείμενο διαπερατό μπορεί να αποτελέσει το κατώτερο όριο ενός υδροφόρου στρώματος. Αν το νερό δεν έχει κάποια άλλη διέξοδο τότε παραμένει εγκλωβισμένο. Αν όμως η μορφολογία το επιτρέπει τότε το υδροφόρο στρώμα αποφορτίζεται με την μορφή επιφανειακών πηγών.

Οι τρόποι εκμετάλλευσης του υπόγειου νερού αποτελούν αντικείμενο της υδρογεωλογίας.

Σχήμα 7.2.: Ο υδροφόρος ορίζοντας όπως αυτός ορίζεται από την επιφάνεια μιας λίμνης. Στο σχήμα επίσης διακρίνουμε την υπερκείμενη ακόρεστη ζώνη καθώς και την εκμετάλλευση του από τον άνθρωπο με την ανόρυξη μιας υδρογεώτρησης.